2η ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ – Β΄ ΚΑΙ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Την Πέμπτη 4 Απριλίου του 2024 πραγματοποιήθηκε στην Β και Γ τάξη του σχολείου μας η 2η δράση με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό.

Οι μαθητές χωρίστηκαν αρχικά σε ομάδες 3-4 ατόμων και με κλήρωση τους δόθηκε ένας ρόλος. Οι ρόλοι που μοιράστηκαν ήταν οι εξής:

  • είμαι θύμα
  • είμαι θύτης
  • είμαι θεατής
  • είμαι η οικογένεια του θύματος
  • είμαι η οικογένεια του θύτη
  • είμαι η οικογένεια του θεατή
2η ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ – Β΄ ΚΑΙ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Στη συνέχεια τους ζητήθηκε να απαντήσουν στις 3 ερωτήσεις που ακολουθούν:

  1. Ποια συναισθήματα βιώνουν τα πρόσωπα;
  2. Τι σκέψεις περνούν από το μυαλό τους;
  3. Τι πιστεύετε θα ήθελαν να πουν και σε ποιόν;

Σας παραθέτουμε τα αποτελέσματα:

ΤΟ ΘΥΜΑ

Νιώθει στεναχώρια, ντροπή, φόβο, θυμό, άγχος, μίσος, θλίψη, απροστάτευτο, εγκλωβισμένο  και αδικημένο. Αναρωτιέται γιατί του συμβαίνει αυτό, τι το διαφορετικό έχει, τι έκανε λάθος, γιατί δεν το θέλουν στην παρέα τους και αν είναι άσχημο. Θέλει να έχει φίλους. Φοβάται να μιλήσει σε κάποιον, παρόλο που νιώθει μόνο και θέλει να το βοηθήσουν. Πιστεύει ότι και να μιλήσει στους μεγαλύτερους, αυτοί  δεν θα μπορέσουν να το καταλάβουν ακόμα και αν πρόκειται για τους ίδιους τους γονείς του. Θέλει να πεθάνει και έχει τάσεις αυτοκτονίας.

 

Ο ΘΥΤΗΣ

Παρόλο που οι μαθητές τόνισαν ότι τον χαρακτηρίζει μια αδιαφορία απέναντι στον πόνο που προκαλεί στο θύμα του, οι μαθητές δεν έμειναν μόνο σε αυτό. Δηλαδή από τη μία ανέφεραν ότι νιώθει ευχαρίστηση, δυνατός, δημοφιλής, ανώτερος, ΄ο μάγκας΄ ή και ο ΄βασιλιάς΄ του σχολείου και ότι έχει εξουσία. Από την άλλη όμως έδειξαν να καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά πηγάζουν από ένα βαθύτερο συναίσθημα κατωτερότητας, ανασφάλειας, ζήλιας και αναζήτησης  προσοχής από το περιβάλλον του (με λάθος τρόπο βέβαια).

Ο ΘΕΑΤΗΣ

Νιώθει συνήθως συμπόνια για το θύμα και θέλει να το βοηθήσει χωρίς να είναι σίγουρος πως. Θυμώνει και έχει νεύρα με τον θύτη και στεναχωριέται και λυπάται που γίνονται τέτοια πράγματα. Ταυτόχρονα έχει ενοχές γιατί νιώθει ανακούφιση που δεν βρίσκεται στην θέση του θύματος. Θέλει αλλά φοβάται να επέμβει για να μην γίνει ο ίδιος στόχος.

 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ

Η οικογένεια του θύματος νιώθει λύπη, ανησυχία, στεναχώρια, απογοήτευση, πίεση, άγχος, θλίψη, αμηχανία, απορία, φόβο, ανασφάλεια, θυμό και ευθύνη. Την απασχολεί αν, πως και πότε θα σταματήσει ο εκφοβισμός. Κάποιες ομάδες μαθητών όντας η οικογένεια του θύματος είχαν ευγενική προσέγγιση απέναντι στον θύτη και την οικογένεια του, άλλες όμως έδειξαν τάσεις εκδίκησης.

 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΥΤΗ

Λυπάται και ντρέπεται που το παιδί της προκαλεί προβλήματα σε άλλα παιδιά. Νιώθει θυμό, απογοήτευση και ενοχές.  Αναρωτιέται μήπως έκανε κάτι λάθος στην ανατροφή του παιδιού της και μετανιώνει  για συμπεριφορές δικές της που ίσως το επηρέασαν. Είναι σε δίλημμα, για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί σωστά το θέμα. Καμιά φορά ίσως και να καμαρώνει  που δεν τολμάει κανείς να πειράξει το παιδί της.

 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ

Νιώθει θλίψη και προβληματίζεται όταν ακούει για περιστατικά σχολικού εκφοβισμού στο σχολείο του παιδιού της. Χαίρεται όταν το παιδί της δεν αποσιωπά τέτοια συμβάντα και ντρέπεται όταν δεν επεμβαίνει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, δηλαδή ή το ίδιο αντιμετωπίζοντας τον θύτη ή πηγαίνοντας σε κάποιον ενήλικα ζητώντας βοήθεια. Εξηγεί στο παιδί της ότι πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό θέμα και ότι οφείλουμε όλοι να βοηθάμε τα παιδιά που εκφοβίζονται, γιατί αν δεν επεμβαίνουμε γινόμαστε κατά κάποιον τρόπο βοηθοί-συνένοχοι του θύτη.

Ταυτόχρονα φοβάται να μην πέσει το δικό της παιδί θύμα εκφοβισμού.

2i drasi

Στο τέλος της δράσης παρατηρήσαμε με ευχαρίστηση πως η πλειοψηφία των μαθητών συμμετείχε με ενδιαφέρον και ωριμότητα, παρ’ότι υπήρξε και μικρός αριθμός μαθητών που αδιαφόρησε.